NAJSŁODSZA OFIARA o służebnicy Bożej s. Dulcissimie Hoffmann z jej przyjaciółką s. Lazarią Stephanik rozmawia Czesław Ryszka

W 2021 r. minęło osiemdziesiąt pięć lat od śmierci siostry Marii Dulcissimy Hoffmann (1910-1936) ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej, zwanej Oblubienicą Krzyża i Dzieckiem Łaski. Jej krótkie, dwudziestosześcioletnie życie, pełne cierpienia, a zarazem zawierzenia Bogu, było darem złożonym w ofierze za Kościół, za Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej, za kapłanów oraz za grzeszników i dusze w czyśćcu cierpiące. Jej dobrowolnie przyjęte cierpienie okazało się najcenniejszą cząstką w oczach Bożych, a także naszych, ludzkich, choć nie ukrywajmy: cierpienie w dzisiejszym świecie jest wartością odrzucaną, a nierzadko — pogardzaną. Aż dziw bierze, że taka prosta dziewczyna, pracowita i ofiarna, ale bez większych ambicji poza świętym życiem, najskromniejsza zakonnica w zgromadzeniu marianek, nie pełniąc ważnych urzędów, niczego nadzwyczajnego w życiu nie robiąc, uczyniła gest, o jakim wielu wierzących może tylko pomarzyć: oddała całą siebie Bogu, a właściwie tylko to wszystko, co od Niego otrzymała. W odpowiedzi Bóg uczynił ją pośredniczką niezliczonych łask, o jakie inni przez nią Go prosili i proszą. (…)

Rozmowa z s. Lazarią w tej książce jest zabiegiem formalnym, pomysłem literackim, służącym lepszemu, moim zdaniem, ukazaniu duchowego portretu s. Dulcissimy. Opisy wydarzeń oraz odpowiedzi s. Lazarii na moje pytania nie są jednak ani fikcją literacką, ani moją projekcją, ale pochodzą głównie z książki o. Józefa Schwetera „Oblubienica Krzyża” oraz z opowiadań siostry Lazarii, innych sióstr marianek, a także rozmów z mieszkańcami Brzezia. Uznałem, że najlepszym formalnym rozwiązaniem dla mojej książki było oddanie głosu siostrze Lazarii, wypytanie ją o święte życie jej podopiecznej. W tym ujęciu moja książka nie jest ani wyczerpującą biografią, ani też naukowym studium o duchowości siostry Dulcissimy. Tę książkę nazwałbym najskromniej: „zerknięciem” z pomocą s. Lazarii w tajemnicę powołania siostry Dulcissimy do wielbienia Boga poprzez cierpienie, które stało się dla niej najsłodszą ofiarą.

Czesław Ryszka

Żródło: https://dulcissima.pl